İnsan “Bu fotoğrafta güzel çıkmamışım, çok çirkinim.” der.
Ama aslında bu insanın kendine söylediği bir yalandır. O fotoğrafta kendisi
gibi gülmediği ya da kendisi gibi somurtmadığı için öyle der. Orda kendi
benliğinden uzak, kendine yabancı birini görür. Güzellik kimsenin umurunda
değildir. Herkes sadece kendisi gibi olmak ister.
Fotoğraflara bakmak insanda garip bir hüzün bırakır. O kağıt
parçaları bize, o anın, o zamanın bir daha asla geri gelmeyeceği gerçeğini
hatırlatır. Yaşadığın milyarlarca saniyelik geçmişin sadece bir saniyesidir o.
Ve bu gerçeğin hüznüdür.
Kabil
