İzafiyet Teorisindeki Yanlışlık

İşlevsizliğinin farkında olan birine hayat daima fazla zordur. “Hiçbir işe yaramama hissinin” doğurdu çaresizlikten bahsediyorum. İçilen tatsız tuzsuz çaylar, gereksiz siyaset muhabbetleri, havası leş gibi olan parklar ve sonsuz enerjiye sahip bir mutsuzluk hissi. Bunlar yetmezmiş gibi bir de geçmek bilmeyen bir “zaman” var. Zaman gerçekten çok aşağılık bir şey. Pusuya yatmış usta bir avcı gibi senin en gafil anını bekler. Mutsuz bir an geldiğinde geçmek bilmez. Aklın ile sanki bir oyuncakmışçasına oynar durur. Zaten izafiyet teorisinde de yanlışlık var; zamanı bükmek için ışık hızı değil bolca mutsuzluk gereklidir. İşte o zaman zamanı durdurmuş olursun. Genç bir bedenin içine sıkışmış yüz yıllık bir ruh… 

                                                                                                                                      Kabil